نوشته بلاگ

  بیزینس و تجارت ، یک بخشی از فرهنگ هست . و اتفاقا” بخش خیلی مهمی .
دوستانی که فعالیتهای خارج از کشور میکنند و یا فقط در خارج از کشور زندگی میکنند ، یا به هر دلیلی در ایران ، پذیرای یک مهمان خارجی هستند باید بدونند خواسته یا نا خواسته نماینده مردم کشورشان هستند .

چند ماه قبل در یک جمعی ، یک خانمی از قزاقستان ، وقتی فهمید من ایرانی هستم خیلی خوشحال شد و خیلی استقبال کرد ( اتفاقی که زیاد نمیوفته متاسفانه ) ، چند بار به من گفت شما “کاز” همراهتون ندارید ، که بعدا” فهمیدم منظورش ” گز ” هست . سر صحبت باز شد و فهمیدم ایرانی ها را خیلی دوست دارد و در نظرش ایران و ایرانی ، بسیار مهمان نواز و مهربان و دست و دلباز هستند که اصلا” برایشان پول مهم نیست

( اصلا” … اصلا” )!!!!!!
…
داستان از این قرار بوده که ایشان برای یک سمینار به ایران دعوت شده و به اصفهان میرود و فقط 24 ساعت در ایران بوده است . فردا صبح قبل از اینکه به فرودگاه برود کمی در شهر میچرخد ، متوجه یک قنادی میشود که کمی گز روی پیشخوان گذاشته و هر کس میخواهد دانه ای بر میدارد . او هم یکی امتحان میکنه و خیلی خوشش میاد . به صاحب قنادی میگه چون من دیگه داشتم بر میگشتم ریال همراهم ندارم ، میشه به شما دلار بدهم . صاحب قنادی ازش میپرسه کدومش را میخواهی و اون هم یه مدل متوسط را با دست نشان میدهد . صاحب قنادی سه بسته از آن مدل را بهش میدهد و به او میفهماند که این هدیه است و نمیخواهد پول بدهی و سوغات از ایران برای خانواده ات ببر … همین …

با سه بسته گز پنج سال پیش ، باعث شد یه نفر اینجا به من ده برابر احترام بگذارد و در یک جمع بیست نفره با ملیت های مختلف ، چند بار بلند بگوید من تا به حال مردمی مهربانتر از ایرانی ها ندیده ام .

اگر خودم یه روز اون قناد را ببینم پول صد تا بسته گز را بهش میدهم . روی ماهش را هم میبوسم . نمیدانید از خودمان چه چهره ای در جهان درست کرده ایم ، باید حتما” کمی اصلاحش کنیم . حقمان این نیست .