نوشته بلاگ

تو می‌خواهی ثروتمند‌تر شوی. موفق‌تر باشی. در زندگی‌ات بدرخشی. کامیابی را لمس کنی و خواسته‌هایت را در آغوش بگیری.

تو می‌خواهی خوش و سرخوش باشی.

می‌خواهی از زندگی‌ات هر چه بیشتر لذت ببری.

می‌خواهی شاداب و فرحناک باشی.

به خودت بنگر و خودت را ارزیابی کن. اگر تو تقسیم‌کنندۀ ثروت و موفقیت و درخشش و کامیابی و خوشی و سرخوشی و لذت و شادابی و فرحناکی باشی، به خودت چه مقدار از اینها را می‌دهی؟ آمادگی دریافت چه مقدار از این برکت‌ها و نعمت‌ها را در خودت می‌بینی؟ چقدر با آنها هم‌ساز و هم‌نوایی؟

تو می‌دانی تا زمانی که ارتعاشات درونی‌ات ــ فکر و حس‌ات ــ هم‌سان و هم‌گونِ آن‌چه می‌خواهی نباشد، آن‌چه می‌جویی را نخواهی یافت. تو در پی مرغی، در پی پرندۀ خوشبختی، همای سعادت؛ اما همچون دامی بر سر راه این مرغی. مرغ از دام می‌رمد، نزدیکش نمی‌شود، به سراغش نمی‌آید. و حتی اگر ناخواسته اسیر دام شود، خوشحال نخواهد بود. مرغِ ناخوش‌احوال، حال تو را هم خوش نمی‌کند. (برای همین هم هست که هم‌اکنون خیلی چیز‌ها داری که روزی آرزویت بودند اما دیگر خوشحالت نمی‌کنند. یا به زور آنها را به دست آورده‌ای، یا دیگر با آنها هم‌نوا نیستی؛ دامِ آنها شده‌ای.)

در پی مرغ نباش. لانۀ مرغ شو. آرامشگاه مرغ شو. مأمن و مأوای مرغ شو. مرغ خودش خواهد آمد.

در پی ثروت نباش. لانۀ ثروت شو. جاذب ثروت شو. ثروت خودش جذب تو خواهد شد.

در پی کامیابی نباش. شایستۀ کامیابی شو. قدر خودت را بدان، استعداد‌هایت را بشناس، توانایی‌هایت را دریاب و آ‌نها را پرورش بده. لانه و خانۀ موفقیت شو. موفقیت از آنِ تو خواهد شد.

تو بیشترِ عمرت را در پی نشانه‌های نادرست رفته‌ای. وقتت را در جای نامناسب تلف کرده‌ای. آن‌چه را می‌خواهی، بیرون از خود نجوی. هر آن‌چه می‌خواهی در درون تو هست. لانه‌ها را بساز. مرغ‌ها از راه می‌رسند.

رو لانه شو.

تو می‌توانی.