احساس شادی و موفقیت دو عنصر کلیدی برای ماست تا با داشتن آنها بتوانیم کیفیت زندگیمان را بهبود بخشیده و از آن لذت بیشتری ببریم.
اما دستیابی به هر دو این عناصر با هم مهارت میخواهد. مهارتی که دست یافتنی است و اکتسابی.
دستیابی به این مهارت کلیدی مستلزم برقراری ارتباط موثر و آگاهانه با دیگران است. ارتباطات ما با دیگران است که شالوده ی نظام اجتماعی و انسانی ما را میسازد. قبلا و در خلال یادداشت های قبلی به این مهم اشاره کرده بودم که:
موفقیت در برقراری ارتباط، مستلزم تاثیر گذاری به روی دیگران است.
تا نتوانیم تاثیر مناسب را به روی دیگران بگذاریم پیام ارسال شده دریافت نشده و یا درک نمی شود!
ارتباطات در هر سطحی از یک فرمول صفر و یک تبعیت می کند.
صفر زمانیست که ارتباط برقرار نشود و یا تاثیر گذاری لازم را نداشته باشد و یک زمانیست که توانسته باشیم تاثیر مناسب را بر روی مخاطب داشته و پیاممان را انتقال دهیم.
اغلب برای حالت صفر است که دچار مشکل می شویم.
در حالت پیش فرض دوست داریم همان اتفاقی بیفتد که ما انتظار داریم.
این چالش چه در ارتباطات اجتماعی و چه در ارتباطات و مذاکرات تجاری تکرار می شود. و زمینه ای میشود برای تولید رنج!
اینجاست که آندسته ای موفق میشوند که بتوانند با صبوری از ارتباطات خود بازخورد گرفته و حالت صفر را به حالت یک تبدیل کنند.
اجتماعی بودن یعنی بدانید کجا و با چه کسی از چه کلامی و لفظی استفاده کنید.
تنها در اینصورت است که می توانید هر حالت صفری را در ارتباطات اجتماعی به حالت یک تبدیل کنید.
برای درک هرچه بهتر این موضوع تنها تصور کنید اگر این مهارت بصورت پایه در سیستم آموزشی ما نهادینه شود، چقدر از میزان آسیب ها و مخاطرات اجتماعی ناشی از آن کاسته خواهد شد.
و تنها در اینصورت است که یک اجتماع انسانی پویا و توانمند خواهیم داشت.
0 دیدگاه