این روزها فضای تبلیغاتی رسانه های اطرافمان پر است از عناوینی اینچنین:
بزرگترین, اولین, مجهزترین, با سابقه ترین, مجرب ترین و …
همیشه بعد از شنیدن این همه ترین ها در اطراف خودم یک سوال به ذهنم خطور می کند و آنهم اینکه با وجود اینهمه ترین ها, چرا هنوز مردم و یا به عبارتی مشتریان نهایی دریافت کننده محصولات و خدمات از کیفیت آنچه که به آنها تحویل میشود اینهمه ناراضی هستند؟!
خصوصا اینکه این نارضایتی بیشتر در مواجهه با محصولات و خدمات همین ترین های معروف اتفاق می افتد..
بمباران تبلیغاتی برخی شرکت های معروف که گوی سبقت را از سایرین ربوده اند و اصطلاحا سبک و متد خاص خود را در پر کردن ظرف باور مخاطبان دارند نیز جای بسی تامل دارد.
چند سال قبل وقتی در جلسه ای که با یکی از همین مدیران معروف داشتم و این موضوع را مطرح کردم که چرا اینهمه تبلیغات می کنید بدون اینکه برنامه ای برای بهبود خدماتتان داشته باشید, ایشان پاسخ دادند که “من با تبلیغات آنقدر مردم را وسوسه میکنم تا هر کس یکبار هم که شده به ما مراجعه کند, و همین برای من کافیست”
حال اینکه صاحب این تفکر غیر اخلاق گرا این روزها سخت درگیر تاوان دادن به این نوع تفکرات و نگاه ابزاری خود به مشتریانش است.
شاید بتوان روزگار امروز کسب و کار در ایران را دوره گذر از تبلیغات ابزار محور به تبلیغات ارزش محور دانست چراکه دیگر نمی توان با شعار و بمباران انواع ترین ها, مشتریان را به سمت یک محصول و خدمت خاص کشاند.
امروز آنچه که برای مشتریان مهم است شنیدن یک تجربه ی خوشایند از طرف دوستان و آشنایانشان است تا اینکه به واسطه تبلیغات صرف بخواهند مجاب به انتخاب شوند.
با نگاهی به اطرافمان می بینیم که این مساله چقدر مصداق واقعی پیدا کرده و گرایش به سمت محصولات و خدماتی است که در دراز مدت و پایدار عرضه می شوند.
چرا که به اعتقاد بنده علیرغم تعریف جامعی که از کیفیت وجود دارد و بیان می کند که ” کیفیت اتفاقی نیست” ، کیفیت در ایران می تواند اتفاقی باشد. مگر اینکه خلافش ثابت شود و اثبات خلاف ان هم فقط و فقط از طریق تداوم و بقا کیفیت امکان پذیر است. چرا که بسیاری از همین ترین ها از کیفیت به عنوان یک نسخه ی موقت و صرفا در فاز معرفی محصول و خدمت بهره می گیرند و بعد از این مرحله دیگر هیچگونه تعهدی به کیفیت ندارند و تنها سعی می کنند با تبلیغات فزاینده به نوعی مشتریان خود را اغوا کنند.
برند ها تنها در صورت تداوم کیفیت محصول و یا خدمات قابل عرضه توسط ایشان است که شکل میگیرند و تجربه خوشایند بهره گیری از آنها توسط مردم و مشتریان به دیگران انتقال می یابد که این روش بهترین نوع تبلیغات شناخته شده است.
تبلیغات اگر بیشتر از واقعیت و توان یک سازمان و شرکت باشد چیزی جز دروغ و ادعا نیست.. اما متاسفانه در شرایط کنونی دست بسیاری از افراد برای استفاده ابزاری از تبلیغات به شکلی غیر اخلاقی با هدف بزرگ نمایی و فریب مشتریان کاملا باز است و هیچ نهاد و سازمانی نیست که به این ترین ها توجه و رسیدگی کند تا مردم هزینه هنگفت خوش باوری خود را نپردازند..
خاطرم هست که در تبلیغات یکی از همین به اصلاح برندهای معروف که این روزها دچار مشکل جدی شده, با عدد سازی در تبلیغات متراژ پروژه به صورت غیر واقعی مطرح میشد. ( عددی که صرفا میخواست نشان دهد که مدیران مجموعه از اعتقادات بالای مذهبی برخوردارند!! )
و زمانی که کارشناسان برای بیمه کردن فضای پروژه مراجعه کردند و خواستند به همین عدد استناد کنند, جرو بحث بالا گرفت و مدیران شرکت زیر بار متراژی که در تبلیغات مطرح میکردند نرفتند!!
از همین رو، و در نبود نهاد های نظارتی، جا دارد تا نسبت به شناخت تبلیغات اخلاق مدار در مقابل تبلیغات اخلاق ندار، شفاف سازی هایی صورت پذیرد تا با آگاهی یافتن هر چه بیشتر مردم، نسبت به این پدیده شوم، روش های شناسایی آن نیز توسط مردم بهتر صورت پذیرد:
– تبلیغاتی که بر محور اخلاق استوار باشد از باور ها و اعتقادات مذهبی مردم سو استفاده نمی کند!
– تبلیغاتی که بر محور اخلاق استوار باشد هیچگاه به قصد اغوا و فریب مردم بمباران تبلیغاتی راه نمی اندازد..
– تبلیغاتی که بر محور اخلاق استوار باشد همواره برای مشتری یک حد شعف باقی می گذارد و آنهم زمانیست که مشتریان به تجربه دریابند محصول و یا خدمت عرضه شده از آنچه که در تبلیغات به آن اشاره شده بود به مراتب بهتر است.
– تبلیغاتی که بر محور اخلاق استوار باشد از خلا های قانونی و نظارتی سوء استفاده نمی کند تا با ایجاد موج و موج سواری به روی احساسات مخاطبین به خواسته های خود برسد.
– تبلیغاتی که بر محور اخلاق استوار باشد صرفا یک معرفیست نه بازی با اعداد و اعتقادات و هیجانات و ضعف های مردم و جامعه..
0 دیدگاه