مادرها دست خودشان نیست که همیشه دلشان پر می کشد برای در آغوش کشیدن فرزندانشان،
مادرها دست خودشان نیست که سالها خواب راحت ندارند و خیال راحت،
مادرها دست خودشان نیست که گاهی دلشان شور می زند و ریسه می رود.
مادرها دست خودشان نیست که گاهی همه ی آنچه که در دلشان است جواهری میشود به نام اشک و از گوشه ی چشم بی تابشان فرو می غلتد.
آخر می دانی مادرها عاشقند و قدر معشوق را خوب می دانند.
مادرها معشوق پروری را هم خوب بلدند.
از همان زمانی که معشوقشان را در شکل عروسکی پارچه ای به آغوش کشیدند و نوازشش کردند عاشق شدند.
وقتیکه معشوقشان در وجودشان آرام آرام شکل گرفت و گاه در نیمه های شب تکان خورد، از شوق تا صبح خواب به چشمشان نرفت که مبادا اینبار معشوقشان با پاهای کوچکش او را خطاب کند و او خواب باشد.
مادرها گاه تمام شب را برای معشوق تب دارشان لالایی می خوانند و پرستارش می شوند.
مادرها همیشه چشم انتظار معشوقشان می مانند، که بیاید و در آغوشش بگیرند. حتی اگر تصویر معشوقشان سال ها در قابی سیاه به دیوار میخ شده باشد.
مادرها گاه شام شبشان درد و بغضی است که در خود فرو میخورند مبادا که معشوقشان آزرده‌خاطر شود و از اشتها بیفتد.
شیرین ترین عسلها هم از کام مادرها پایین نمی رود مگر قبلش به کام معشوقشان چشانده باشندش.
آخر مگر می شود این همه عشق را یکجا دید و تجربه کرد؟!
آری می شود فقط کافیست چند دقیقه به فرشته نگهبان خودت، مادرت ، مثل خودش عاشقانه بنگری …
تقدیم به مادران عاشق سرزمینم همانهایی که گره زدن را هم خوب بلدند، و می دانند چطور بند دل فرزندشان را به بند عشق خدای مهربانی ها گره بزنند.
0 دیدگاه