تصور کنید در میان حیوانات جنگل هیچکس برای بدست آوردن غذا دست به اقدامی نزند و همه منتظر باشند تا دیگری شکار کند تا از ته مانده غذای او خودشان را سیر کنند و یا آنچه را که او با زحمت به دست آورده از چنگش بربایند !
چه خواهد شد ؟
وای به حال جنگل و یا جامعه ای که تعداد منتظرانش از تعداد عمل گرایانش بیش تر شود !
ما همیشه در انتظاریم و انگار نافمان را با انتظار بریده اند .
انتظار فردایی بهتر
انتظار یک فرصت طلایی
انتظار برنده شدن در مسابقه بخت آزمایی
انتظار شنبه ای که از پس جمعه های طولانی انتظار از راه برسد و انتظار، انتظار و انتظار و انتظار
کاش این تئوری موهوم انتظار را فراموش کنیم .
کاش دریابیم که علت عقب ماندگی چندین قرن اخیر ما، فرو رفتن بیش از پیش در مرداب انتظارهای پوچ است . کاش این طناب کهنه بردگی را از پای ذهنمان باز کنیم. کاش دیگر منتظر ننشینیم و قدم در راه بگذاریم و ببینیم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است ؟
مردمی که زندگی را فقط انتظار می کشند ، قادر به خلق بهشت در بیداری نیستند .
مگر در خواب ببینندش و یا امیدوار باشند که بعد از مرگ به آنجا روند .
امیدوارم این دل نوشته و یادداشت هفتگی تلنگری باشد برای شروع هفته ای ناب.
و هفته ی ناب، لحظه لحظه هایش طعم حضور می دهد و هیچ لحظه ای به انتظار لحظه های آینده هدر نمی رود و همه اش نوش هوش می شود .
هفته هاتان نابِ ناب
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی ؟
ارادتمند و با آرزوی روز و روزگاری سرشار از نیکی و نیک خواهی
0 دیدگاه