همواره میزان موفقیت عملکرد سیستم ها را از روی نشانه های آن می سنجند.
برای شناخت هر چه بهتر میزان رشد سرمایه های اجتماعی و ظرفیت رشد و بلوغ آن، به سراغ نشانه های رفتاری در حوزه مسائل فرهنگی جامعه می روند.
به اعتقاد صاحب نظران علوم اجتماعی از میان مولفه های متعدد فرهنگی، وضعیت حمل و نقل و ترافیک و رعایت و پایبندی به قوانین مربوط به آن، برایند بسیاری از مولفه های ریز و درشت فرهنگی آن جامعه است.
یعنی اینکه فرهنگ ترافیک چگونه آموزش داده شده و در رفتار شهروندان نهادینه شده است و مردم تا چه میزان در زمان رفت و آمد های شهری به یکدیگر احترام می گذارند.
اگر بخواهیم در خصوص بهبود فرهنگ ترافیک اقدامی مناسب صورت پذیرد باید به سراغ سخت ترین جزء سيستم ترافیک برویم و بر روی آن هدف گذاری کنیم.
بله راننده های نیسان آبی!
هر گاه مجموعه تمهیدات بتواند این گروه خاص را به گونه ای مدیریت کند که قوانین ترافیکی را به درستی رعایت کنند، می توان امیدوار بود که سایر گروه ها نیز عملکردشان بهبود چشم گیری خواهد داشت.
اصطلاح رانندگان نیسان آبی در مقوله هدف گذاری بهبود در عملکرد سیستم ها، استعاره ایست که نشان می دهد برای بهبود یک سیستم باید تمرکزمان روی ضعیف ترین عضو سیستم باشد.
چرا که در حوزه تحلیل سیستم ها، صد منهای یک جوابش صفر است و نَه ، نود و نُه!
و تا آن یک درصد اصلاح نشود کل سیستم آسیب پذیر خواهد بود.
چند مثال کاربردی دیگر ؛
اگر میخواهید سیستم فروش خودتان را ارتقاء دهید هدف را به روی ضعیف ترین تیم فروش متمرکز کنید.
اگر میخواهید شاخص های فرهنگی سازمانتان را بهبود ببخشید روی افرادی متمرکز شوید که کمترین میزان پذیرش و انعطاف را در برنامه های بهبود از خود نشان می دهند.
بی جهت نیست که انیشتین معتقد بود اگر میخواهید مطمئن شوید که مساله ای را خوب متوجه شده اید باید بتوانید آنرا به مادربزرگتان به سادگی و درستی آموزش دهید.
امیدوارم این یادداشت توانسته باشد دیدگاه جدیدی را برای شما در خصوص مبحث هدف گذاری بهبود در سیستمهایی که در آن فعالیت دارید ایجاد نماید.
0 دیدگاه