تا حالا شده از خودت بپرسی چرا کار می‌کنی؟ مهم نیست چه شغلی داشته باشی واقعاً برای چه کار می‌کنی؟ برای پول یا برای خودِ کار؟
عشقی که به شغلت داری، هر روز صبح بیدارت می‌کند تا به موقع در محل کارت حاضر شوی یا هر روز صبح سراسیمه و باشتاب از خواب بیدار می‌شوی و به طرف محل کارت به راه می‌افتی تا مگر به‌خاطر غیبت، حقوق را کم نکنند؟
شغلت را برای این‌که بیکار نباشی دوست داری یا به‌خاطر این‌که این همان کاری است که همیشه به انجامش عشق می‌ورزیدی؟
راستی از وقتی شروع به کار کردی تا امروز چقدر پیشرفت کرده‌ای؟
چه مدارجی را طی کرده‌ای و چه خدمت با ارزشی انجام داده‌ای که به نظرت قابل تحسین است و از یادآوری آن به خود می‌بالی؟
هرچه که هست، بهتر است بدانی اگر فقط برای کسب درآمد کار می‌کنی، در آینده‌ای نه‌چندان دور، از کسب و کارت بیزار خواهی شد و گذراندن این همه ساعت در روز، در محل کار برایت عذاب‌آور می‌شود.
پول، خوب است اما قیمت لحظه‌های زندگی تو و جوهره‌ی ذاتی‌ات خیلی بالاتر از این رقم‌ها و حساب و کتاب دلار و ریال می‌ارزد.
دنبال کاری باش که عشق به انجام آن هر روز صبح از خواب بیدارت کند. از کارت لذت ببر تا از زندگی‌ات لذت ببری..
به نظر شما اگه هر کسی به شغلش عاشقانه نگاه کنه، کارش رو چطور توصیف میکنه؟
از خیاطی پر سیدند : زندگی یعنی چه؟
گفت: دوختن پارگی های روح و دل با نخ توبه
از نقاشی پرسیدند: زندگی یعنی چه؟
گفت:به تصویر کشیدن زیباییها با بزرگ نمایی بالا در نگاه آدم ها
از با غبانی پرسیدند: زندگی یعنی چه ؟
گفت:کاشتن بذر عشق در زمین دلها زیر نور ایمان
از میوه فروشی پرسیدند: زندگی یعنی چه ؟
گفت:دستچین کردن خوبی ها در صندوقچه ی قلب
از آهنگسازی پر سیدند: زندگی یعنی چه؟
گفت:به تصنیف در آوردن سمفونی عشق در روح و جان آدمها
0 دیدگاه