نوشته بلاگ

یادداشت هفتگی هاشم راعی مشاور و مدرس مدیریت

شاید رشد ارتباطات و علوم وابسته به آن را بتوان اصلی ترین نشانه ی بلوغ افراد و جوامع مختلف و حتی سازمان ها دانست چرا که همه ی رویداد های جاری در بطن یک جامعه در بستر ارتباطات بین اعضاء و عناصر آن جامعه شکل می گیرد. از تعاملات بین دو همکار در محیط کار گرفته تا جریان داد و ستدی که هر روز در محیط کوچه و بازار شاهد آن هستیم و همه و همه در گروه ارتباطات شکل می گیرند . هرچه این ارتباطات اثر بخش تر باشند، تعاملات و ماحصل ارتباطات ما نیز از کیفیت و خروجی مفید تری برخوردار خواهد بود .

با این وصف اینکه این دوره از زندگی انسان در این کره ی خاکی به عصر ارتباطات معروف شده و شناخته می شود، بی دلیل نیست ..

اما آنچه که جای تاسف دارد اینست که اغلب این مفهوم به گونه ای تعبیر شده و می شود که عصر ارتباطات ، عصر تکنولوژی ارتباطات است. امروزه ما جدید ترین و مدرن ترین ابزار و وسایل ارتباطی نظیر انواع تلفن های همراه هوشمند، شبکه های مجازی در بستر اینترنت و .. را در اختیار داریم ، اما چیزی که بیشتر از همه نبود آن در بین افراد جامعه ما به چشم می خورد ، فرهنگ استفاده از سخت افزارهای ارتباطی است . وقتی صحبت از ارتباط اثر بخش به میان می آید منظور ارتباطیست که در هر تعامل ، منفعت و برد هر طرف توسط طرف مقابل نه تنها در نظر گرفته شود بلکه تضمین هم بشود.

اگر این مهم نادیده گرفته شود اغلب شاهد ارتباطاتی زودگذر و سطحی خواهیم بود . نکته قابل توجه این است که ارزش و عیار یک ارتباط به میزان مفید بودن و تداوم آنست که شناخته می شود. خواه در یک ارتباط تجاری و خواه در یک ارتباط دوستانه .

کارگاه آموزشی مهارت های برقراری ارتباط موثر که چندی پیش توسط اینجانب در شرکت توزیع برق منطقه ای شمال استان کرمان برگزار شد، فرصتی بود تا مفاهیمی از این دست را با دوستان و مدیران این شرکت مرور نماییم .

کیفیت ارتباط و تعامل ما با دنیای اطرافمان به نحو چشم گیری بر موفقیت و شکست ما سایه می اندازد.

در شرایطی که جامعه از لحاظ فرهنگی، بنیه های لازم را نداشته باشد، اغلب در تعاملات به دنبال منافع زود گذر و سطحی هستیم. باید به این مهم توجه داشت که : گنجینه ی ارتباطات در عمق آن نهفته است و با طولانی شدن یک ارتباط دو طرفه به عمق آن دست می یابیم و حفظ رابطه برد برد بین طرفین شرط لازم برای تداوم بخشیدن به یک ارتباط است.