آتش سوزی در برج سلمان مشهد اولین فاجعه ازین دست نبود ولی ای کاش آخرین باشد .
وقتی که میخواهیم به هر قیمتی که شده یک پروژه تجاری را به اتمام برسانیم و از سر و ته تمام هزینه های ضروری و مهم میزنیم, نتیجه و پیامدی غیر از این نباید برایش متصور شد ..
عدم استفاده از پانل های ضد حریق بکار رفته در نمای برج , چیزی نیست که نشود آنرا تشخیص داد !
می توان از عملکرد به موقع سیستم اطفاء حريق داخلی, قبل از وقوع فاجعه اطمینان حاصل کرد .
لزوم بهره مندی از تجهیزات مدرن آتش نشانی که بتواند طبقات بالایی یک برج را بصورت کاملا مسلط اطفاء حريق کند , چیزی نیست که نتوان به آن مجهز شد .
آسیب های فراوان زیست محیطی ناشی از این آتش سوزی را چطور می توان برآورد کرد و تخمین زد ؟!
هزینه بد نام شدن یک مجتمع تجاری که افراد زیادی در آن سرمایه گذاری کرده اند را چطور میتوان جبران کرد ؟!
سوال کلیدی در خصوص این فاجعه اینست که
واحد های نظارتی نظیر آتش نشانی , نظام مهندسی و شهرداری با چه رویکردی مجوز بهره برداری را برای مجتمع های تجاری اینچنینی صادر می کنند ؟
شاید اوج هنر مدیریت بحران مدیران شهری و اندیشمندان این حوزه این باشد که در افاضات خود بگویند این آتش قهر و غضب خداوند بود که در شهر بهشت ! جلوی رواج برج سازی و تجمل گرایی را گرفت !
در پایان همانطور که قبلا هم در خصوص آن بارها گفتم و نوشتم ,
مدیریت بحران چیزی به جز پیشگیری نیست ..
و عدم پیشگیری لازم منجر به وقوع لطمات فراوان اینچنینی خواهد شد . کاش صرفا بجای داشتن عنوان مدیر در جایگاه پاسخ گویی به مردم, کمی هم مدیریت می دانستیم ..
0 دیدگاه