هر جا که چراغ آگاهی و بینش خاموش شود تعصب پدیدار می گردد .
همانطور که در نبود نور ، ظلمت و در نبود عشق ، نفرت و کینه . تعصب ظاهری پوشالی است و هر جا تعصب باشد نشانه ی آنست که بعد از کنار رفتن این ظاهر ساختگی هیچ چیزی برای عرضه وجود ندارد که اگر داشت چه نیازی به این ظاهر فریبنده داشت !
برخی تعصب را محافظ و نگهدارنده می دانند همانطور که صدف برای گوهر و پوسته ی سخت برای دانه و معتقدند که اگر برداشته شود گوهر به یغما می رود و دانه بجای روییدن خوراک پرندگان خواهد شد .
این باور پوچ شبیه دانه ی پوچی است که چون از درون تهی است با فراهم آمدن شرایط رویش، باز هم از کنار رفتن پرهیز می کند چون که خودش خوب می داند در درون چیزی برای عرضه ندارد .
اما اگر داشته باشد به حکم شعور و خرد ، بدون هیچ مقاومتی کنار خواهد رفت تا مانعی برای رشد و رویش و دیده شدن و به کمال رسیدن نباشد .
تعصب در هر چیزی نشانه ی جهل است . خواه در دین باشد خواه در یک اعتقاد و باور فردی و اجتماعی
با این تعریف ، من بعد به اعمال و رفتارمان بهتر بنگریم و ببینیم که آیا ما در پندار و گفتار و کردارمان، متعصبیم یا نه ؟! روز و روزگارتان نابِ ناب
لحظه هاتان سرشار از شعر و شعور
0 دیدگاه