هر آدمی صورتگر است چون می تواند صورتش را با لبخند نقاشی کند و در نمایشگاه دائمی این عالم هر روز تابلو زیبای خودش را به نمایش بگذارد.
لبخند زدن را تمرین کنید.شاید اولش ساختگی به نظر برسد اما تداومش حس پیوند با هستی را برایتان به ارمغان می آورد و از عمق وجودتان جریان می گیرد.
لبخند مثل باز کردن یک پنجره است.
شاید ابتدا برای باز کردن پنجره بی انگیزه باشید اما فقط بازش کنید و باز نگهش دارید.
هوای تازه نشاط و نور امید به درون وجود شما کشیده خواهد شد و حالتان را عوض خواهد کرد.
بعضی ها آنقدر چهره شان را جدی نگه داشته اند و از باز کردن پنجره لبخند سرباز زده اند که دیگر خودشان هم باورشان شده که انگار این پنجره باز شدنی نیست!
همین بعضی ها معتقدند که اگر لبخند بزنند شاید مورد سوء استفاده همکاران، زیردستان، خانواده و …قرار بگیرند.
غافل از اینکه میتوان در عین اقتدار هم لبخند بر لب داشت.
اقتدار نوعی محتوای رفتاریست و شخصیت قوی اقتدار خود را در قاب لبخند بروز می دهد.
فراموش نکنید که برای ورود به سرزمین خوشبختی باید لبخند در چهره تان تثبیت شده باشد.
بر اساس علم زبان بدن معکوس، لبخند زدن و تداوم آن در شرایطی که حتی از لحاظ روحی حال خوشی ندارید میتواند به مغز فرمان دهد تا وضعیت خودش را به حالتی که مخصوص موقعیت شادیست تغییر دهد.
وقتی آن قسمتی از مغز که فرمان لبخند را صادر میکند گرم شد سایر بخش ها را نیز با خود هماهنگ کرده و پیش می برد.
انگار با اینکار استارت مغز را برای تغییر وضعیت می زنید.
برای تمرین اینکار می توانید از یک وسیله کمکی مثل چاپستیک یا همان چوب هایی که در خوراک پزی استفاده می شوند کمک بگیرید.
فقط کافیست برای مدت بیشتر از پنج دقیقه این چوب را به کمک دندان های عقبی دهانتان نگه دارید!
اینکار به ماهیچه های دهان و صورتتان فرم لبخند می دهد و این ماهیچه ها حالتشان را به مغز مخابره می کنند و مغز بعد از کمی مقاومت مجبور به تغییر وضعیت می شود.
پیشنهاد می کنم این کار را در مقابل آیینه انجام دهید تا تاثیرش چند برابر باشد.
حتما این جمله ارزشمند را شنیده اید؛ “شادمانی همه جا پشت در است،در گشودن هنر است.”
این در یا پنجره همان لبخند است که باید توسط شما از درون گشوده شود.
به یاد داشته باشید که هنر واقعی در تغییر حال بد به حال خوب است.
در تبدیل تهدید به فرصت است و در روشن کردن و نگه داشتن یک شمع در تاریکی و باد.
0 دیدگاه