آلفرد نوبل از جمله افراد معدودی بود که این شانس را داشت تا قبل از مردن، آگهی درگذشت خود را بخواند!
شاید شنیده باشید که نوبل مخترع دینامیت است. زمانی که برادرش لودویگ فوت شد، روزنامه‌ها اشتباهاً فکر کردند که نوبل معروف (مخترع دینامیت) مرده است. آلفرد وقتی صبح روزنامه ها را می‌خواند با دیدن آگهی صفحه اول، میخکوب شد:
“آلفرد نوبل، دلال مرگ و مخترع مرگ آور ترین سلاح بشری مرد!”
آلفرد، خیلی ناراحت شد. با خود فکر کرد: آیا خوب است که من را پس از مرگ این گونه بشناسند؟
سریع وصیت نامه‌اش را آورد. جمله‌های بسیاری را خط زد و اصلاح کرد. پیشنهاد کرد ثروتش صرف جایزه‌ای برای صلح و پیشرفت‌های صلح آمیز شود.
امروزه نوبل را نه به نام دینامیت، بلکه به نام مبدع جایزه صلح نوبل، جایزه‌های فیزیک و شیمی نوبل و … می‌شناسیم.
او امروز، هویت دیگری دارد.
یک تصمیم، برای تغییر یک سرنوشت کافی است! هر روز ساعتی ببندیشید!
اخذ تصمیمات بزرگ در گرو همین اندیشیدن هاست!
تلنگر هایی از این دست در زندگی بسیاری از ما رخ میدهد. این تلنگرها شاید آخرین اتمام حجت سرنوشت باشد برای جبران آنچه که باید باشیم و نبودیم.. امید آنکه تا فرصت هست بتوانیم این تلنگرها را دریافته و سرنوشت را از سر بنویسیم حتی اگر در واپسین روزهای عمرمان باشد..
در حاشیه این مطلب، مشاهده تصویری آماری از سهم کشورهای مختلف را در دریافت جایزه نوبل به دوستان توصیه میکنم.
با کمی تامل در این آمار میشود نقش و تاثیر نوابغ در رشد و شکوفایی کشورهای توسعه یافته را به وضوح فهمید. یا به عبارتی دیگر، سیاست راه بردی و بلند مدت کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه برای جذب هر چه بیشتر نوابغ و سرمایه های فکری، از کشورهای جهان سومی و توسعه نیافته.
0 دیدگاه