به سراغ من اگر می آیی بدون دوربین و خبرنگار بیا … همانطور که امثال باکری ها می رفتند …
صد افسوس که باکری ها رفتند و آنها که ماندند حیاتشان بسته به لنز دوربین ها و رپورتاژ های خبری حسینی بای هاست ..
آقای مسئول
به سراغ من اگر می آیی بدون دوربین و خبرنگار بیا … مبادا که ترک بردارد منشور نازک تنهایی من ! که یادگار نیک نیاکانیست که اکنون آسوده در خوابند و من در رنج نبود امثالشان بیدار !
آقای مسئول
به سراغ من اگر می آیی مراقب باش پایت را به روی چه میگذاری … مسیری که تو می آیی پر است از اشک دیده های من و خون دل کودکان یتیم شعر پروین !
آقای مسئول
به سراغ من اگر می آیی با خودت هیچ چیز نیاور بجز گوش هایت اگر هنوز شنواست …
می خواهم برایت لالایی شبانه کودکان کار خیابان آزادی تا انقلاب را بخوانم ..
آقای مسئول
به سراغ من اگر می آیی با خودت هیچ چیز نیاور به جز قلم و کاغذی برای نوشتن شعری که بر بلندای طاق ایوان فریدون نبشته بود :
جهان ای برادر نماند به کس دل اندر جهان آفرین بند و بس مکن تکیه بر ملک دنیا و پشت که بسیار کس چون تو پرورد و کشت چو آهنگ رفتن کند جان پاک چه بر تخت مردن چه بر روی خاک
آقای مسئول
عجیب است که جایی که نفع دنیوی باشد شیعه تر از علی میشوی و اگر قرار باشد قدمی به نیکی برداری فراموش می کنی اقتدا کردن به مولا علی را که نه از بیت المال، که از تلاش و سعی روزانه خودش، در سیاهی شب، بار یتیمان را به دوش می کشید
آقای مسئول
حواست هست یا هنوز هم محو لنز دوربین هایی ؟
0 دیدگاه