روابط زیادی را می توانیم در اطرافمان شاهد باشیم که بر مبنای یک نیاز شکل گرفته اند. از روابط عاطفی گرفته تا روابط سیاسی و تجاری و حتی رابطه ی انسان با خالق خودش!
روابطی که با محوریت یک نیاز شکل گرفته اند را میتوان روابط سطحی نامید چون عنصر محرک آن نیاز است و اگر نیاز برطرف شود آن رابطه نیز به پایان میرسد.
روابط سیاسی سطحی حاکمان با مردم زمانی است که به حضور و رای مردم نیاز دارند.
روابط سطحی عاطفی که با محوریت نیازهای جنسی شکل گرفته اند هم بعد از ارضاء این نیازها سرد می شوند.
روابط تجاری سطحی نیز بعد از فروش یک کالا یا خدمت به مشتری به پایان میرسد.
بنده محتاج و نیازمند هم در زمان گرفتاری به درگاه خداوندش می رود و وقتی بی نیاز شد رابطه اش با خالق کمرنگ می شود.
و اما بلوغ در روابط و رفتن از سطح به عمق در برقراری ارتباط موثر ، مستلزم رسیدن به این شعور است که در زمان بی نیازی به سراغ دیگران برویم .
اگر در زمان رونق کسب و کار و فروش یادی از مشتریان قدیمی مان کردیم یعنی به بلوغ رابطه تجاری رسیده ایم.
اگر در زمانی که واقعا نیاز مالی نداریم ، شماره دوستمان را که مدیر بانک است گرفتیم و جویای حالش شدیم یعنی رابطه مان مشروط نیست و یا زمانیکه در سلامت به سر میبریم حال دوست پزشکمان را پرسیدیم .
در زمان بی نیازی هم باید رابطه مان را با خداوند حفظ کنیم تا زمان نیاز مجبور نباشیم به او یاد آوری کنیم که چه کسی هستیم!
فراموش نکنیم، مادامی که بلوغ در روابط را در رفتارمان نهادینه نکنیم برداشتمان از ارتباطاتمان با دنیای اطراف تابع موجع سینوسی است و افراد گرفتار این موج، هیچگاه روی آرامش واقعی را نخواهند دید.
امیدوارم این عکس نوشته تلنگری باشد تا توجهمان را در جهت بلوغ هر چه بهتر روابطمان با دنیای اطراف، معطوف کنیم.
0 دیدگاه